Koers op Frankrijk

In Nederland was het ooit, voor zover ik mij kan herinneren, de PTT, toen KPN, nu TNT Post. In Frankrijk was het ooit La Poste, en dat is het nog steeds. Kijk, die simpelheid, daar hou ik van. Geen gedoe met naamsveranderingen, bijbehorende aanpassing van het logo, briefpapier, wagenpark, salarissen van topmensen, maar gewoon: La Poste.
’s Ochtends wordt er opeens aangeklopt. “Allo?” Het is de postbode, met een envelop voor ons. Rare naam erop, Nederlandse auto voor de deur, dus dat moet kloppen. Kijk, de postbode weet dus wel waar ons huis is, zonder straatnaam, zonder huisnummer! Toch raar, en wat het nog raarder maakt, is dat de envelop van de EDF afkomstig is. Diezelfde EDF, die eerst niet wist waar ons huis was… !
Maar goed, de postbode (le facteur) begroet ons vriendelijk, neemt onze beide namen heel goed in zich op, zodat hij weet dat er twee mensen met verschillende namen hier komen te wonen, en gaat ervoor zorgen dat onze brievenbus weer in werking gesteld gaat worden: een nieuw slot, een nieuwe sleutel, naambordje, en dat allemaal uit eigen beweging! Dat is nog eens service! Ik zie een causaal verband met het ontbreken van de naams- en andere wijzigingen, zodat er geld overblijft voor persoonlijk contact en een goede service, zonder je erom hoeft te vragen! Dat is wat we zochten, dat is wat we krijgen. Dat is hier nog de normaalste zaak van de wereld! Ik ga het steeds leuker vinden hier! We blijven!

Tips:

• Leg contact met de postbode: hij of zij is het, die je op de hoogte houdt van het reilzen en zeilen van de familie in het land dat je achterlaat (ok, gaat niet helemaal meer op met e-mail, maar toch, dit vond ik wel aardig klinken ).